Ey gönül, yaktı vücûdum, o gizli nârın senin,
fışkırıp çıktı semâya ah ile zârın senin!

Çok garîp bir divânesin, niçin hiç uslanmazsın?
Herkesin rüsvâsı oldun, yok mudur ârın senin?

Ebedî aşk tuzâğına düşdüğün günden beri,
meyvemi verecek aceb, soldu bahârın senin?

Alamadı hiçbir kimse, sonsuz sırrından haber,
saçmadı bûy-i letâfet, misk-i tâtârın senin.

Haklısın sen! Kıssa-i cânânı izhâr eyleme!
Tatmadan anlamaz aşkı, yâr-u agyârın senin!