Göç zemânıdır dedi mevt, ammâ ki cân duymuyor,
asker-i azâya lerze düştü, sultân duymuyor.

Düştü ömür binâsından, hergün bir taşı yere,
can yatır gâfil, binâsı oldu vîrân duymuyor.

Gönlüm kalmak, dostum almak istiyor bu bedenim,
bir devâsız derde düşdüm, âh ki Lokman görmüyor.

Bir ticâret yapamadım, ömür sermâyesi bitti,
yola geldim, gemi kalktı, beni kaptan görmüyor.

Azığım yok, yazığım çok, yolda türlü korku var,
âh-u figân eyliyorum, dîv-ü şeytân duymuyor.

Yol eri yolda gerektir, çok sıkıntı çekse de,
ey Niyâzî uyan sen de, sanma cânân görmüyor!